Skomentuj
Relacja z wizyty parlamentarnej w Strasburgu („Dolnoślązacy 23”, 09-12 marzec 2008), czterech niepokonanych mistrzyń udeptywania winnego grona (Natalia Aleksy, Renata Kopacka, Elżbieta Pendolska, Bożena Boboń-Jastrzębska), nagrodzonych ową wycieczką przez panią Geringer de Oedenberg – posła do Parlamentu Europejskiego.
Bladym świtem dnia marcowego wsiadły cztery dziarskie kobitki do autokaru pełnego. Bagaże swe w garściach ważyły o światowych kreacjach, po babsku, gaworzyły. Na towarzyszy podróży zerkały, liczbę ich 46 w sercu zanotowały. Do przystojnych kierowców uśmiechy posyłały, przewodniczek we wszystkim słuchały. Szacownej Lidii oddane były to „służki” z wdziękiem objaśniały parlamentarne drużki.
W drodze na niczym im nie zbywało, kawy dla wszystkich wystarczało. Marząc o czekającej, wyśnionej przyszłości, nadrabiały filmowe zaległości. Dwanaście godzin jak z bicza trzasło, hotel Campanile otulił je ciasno. Francuskie „kokony” w łóżkach czekały, co wiercić się nie pozwalały. Specjał to krajowy, o kołdrze nie ma mowy.
I choć do Francji te panny trafiły przy szwedzkim stole się raczyły. Regionalnych specjałów próbowały, na apetyt nie narzekały.
Z pokładu statku miasto zwiedzały, płynąc rzeką Ill cudeńka widziały. Kto słuchawki na uszy „wdział” tłumaczone widoki miał. Słońce Strasburg złociło, im było słodko i miło. Rowerzystom i biegaczom namiętnie machały, bo z nimi sportowe powinowactwo odczuwały. Dzieci wzrokiem omijały, bo z tęsknoty płakać, „co rusz” chciały. Łabędzie nad nimi krążyły, alzackie bociany im zazdrościły. Bocian w Alzacji wiedzie prym, pamiątki kupisz, w roli głównej, z nim. Nasze turystki sklepy omijały, ważniejsze miejsca na nie czekały.
Po obiedzie w Brasseur restauracji czas wypełniony miały do kolacji. Trybunał Praw Człowieka otworzył swe podwoje, o jego działalność wzbogaciły informacje swoje. W Parlamencie były na czas, nauka z obrad nie poszła w las. „Na żywo” posłów słuchały, wnioski wyciągały. Choć przeżycie to oszałamiające warto mieć je na swym koncie.
Łzy wzruszenia w oczach miały, gdy pomnik przed gmachem rozpoznały. Macierzyństwa chwałę on głosi – wszak jedność, wolność, pokój z łona się już wynosi. Miłość, co chroni życie, wśród wartości znajduje się na szczycie.
Pani Lidia do nich dołączyła, o swej pracy ciekawie mówiła. Wielkiej klasy to kobieta - polityk co działa, nie narzeka. Natura otwarta, serdeczna, w mowie nadzwyczaj konkretna. Entuzjazmem zaraża, przeszkodami się nie zraża.
Dnia kolejnego szczęście to miały, przy pani Lidii, tart siedem pochłaniały. Każda z nich inną była, w smakową pamięć pysznie się wryła. Zanim ten obiad jednak podano, w Radzie Europy na nie czekano. Prelekcji rodaka pilnie słuchały, wnętrza z arrasami podziwiały. Budynek ten stateczny, wystrój ma bowiem bajeczny. Sala obrad, w drewnie cała, łódź podwodną przypominała.
Gdy wolny czas panie dostały, po wąskich uliczkach pobiegały. Katedrę odwiedziły, pamiątki kupiły. W rynku w tańcu wirowały, gdy muzyki dźwięki brzmiały. Choć do domu już wracały „w dzikim winie” wciąż pląsały. Miasto czule je żegnało, łzy deszczowe wylewało. Wiatru zrywy im szeptały, że zatrzymać by je chciały. Ale one już daleko – hen za górą, hen za rzeką.
Wrażenia spisała,
rymem okraszała
Bożena Boboń-Jastrzębska
Laureatki nagrody Pani Poseł.
Średzkie "Święto Wina w Mieście Skarbów" (wrzesień 2007 rok)
