KRYTYCZNYM OKIEM (opinia czytelnika)

Żona mego kolegi z młodości (mieszkającego od ćwierćwiecza w USA) opowiadała mi jak to w początkowym pobycie w obcym kraju, nikt z mieszkających tam rodaków nie kwapił się pomóc jej mężowi, który był w potrzebie.

Z taką pomocą przyszli rodowici amerykanie. A jeszcze inni nasi rodacy chcąc się załapać na jakąkolwiek pracę, podszywają się pod swoich przodków mających żydowskie korzenie swego pochodzenia. I tu jest przysłowiowy „ pogrzebany pies”? W elektronicznych mediach i prasie, rozpętała się przysłowiowa burza. A to za przyczyną trzyczęściowego serialu niemieckiego o II wojnie światowej pt. ”Nasze matki, nasi ojcowie”.

Jak twórcy tego serialu śmieli ukazać nas Polaków w takim haniebnym świetle: antysemitów, szmalcowników, ba… zgoła oprawców ludzi pochodzenia żydowskiego. My, prawdziwi wyznawcy katolickiej wiary szanujemy bliźniego i bardzo często ściągamy z niego ostatnią koszulę. Nie wspominając już o forsie i złocie… I tu muszę zadać sobie i rodakom proste pytanie: - Czy każdy z nas może powiedzieć, że takie haniebne przypadki nie miały miejsca w czasie niemieckiej okupacji? Kiedy to sąsiad denuncjował swego sąsiada za ukrywanie żydów i nie przyjmował się losem prawdziwych wyznawców katolickiej wiary, których rozstrzeliwano z całymi rodzinami.

Każdy uczciwy człowiek powie, że takie przypadki działy się i dzieją w każdym społeczeństwie i to nie zależnie od kraju, w którym mieszkają. Każdy twórca w każdej dziedzinie sztuki ma prawo wyeksponować swoją wizję widzenia człowieka takiego jak postrzega go w każdej życiowej sytuacji.

Nieżyjący profesor rysunku i rzeźby opowiadał jak w czasie swoich studiów za tzw. „sanacji” znany malarz chciał otworzyć wystawę swoich prac (obrazów) i pech chciał, że napatoczył się w przededniu otwarcia wystawy cenzuralny komisarz i raczył zakwestionować jedną z prac artysty. A był to portret marszałka Piłsudskiego z rogami na głowie. Komisarz zagroził autorowi, że nie pozwoli na otwarcie wystawy o ile artysta nie usunie spornego portretu. Na takie żądanie komisarza autor odpowiedział: „-Ja tak widzę naszego wodza?” – Pan może i go tak widzi, ale społeczeństwo widzi go zgoła inaczej! - Odpowiedział komisarz do spraw propagandy i kultury.

Wziąłem do ręki gazetę i czytam: „Sinead O/Connor na żywo”, a poniżej nagłówka: „Radna klubu Dudkiewicza, Maria Zawartko protestowała przeciwko występowi artystki w 1992 r.,a to za to, że artystka podarła publicznie zdjęcia Jana Pawła II. W tym roku też wyraża swoje niezadowolenie:”- Nikt nie będzie pluł na papieża”. Tak się wypowiedziała publicznie. A p. Ryszard Nowak planuje pikietę przed halą Orbita we Wrocławiu przed koncertem artystki.

Drodzy rodacy ile takich pań i panów żyje w naszym kraju, którzy przywdziewają na siebie faryzeuszowski płaszcz jedynych obrońców religijnych uczuć. Zgodziłbym się z głoszonymi tezami, że ich uczucia religijne są obrażane, gdyby ci co ich obrażają czyniliby to w pomieszczeniach kultu, tzn. w kościołach podczas odprawianych nabożeństw i religijnych uroczystości. W naszej konstytucji nie ma zakazu prowadzenia dyskusji na tematy filozoficzne poza propagowaniem faszyzmu i komunizmu.

A tak mówiąc na marginesie: to jakie student historii, filozofii będzie miał pojęcie o przeszłej historii nazizmu i komunizmu i życia w tych systemach człowieka. Prawda o człowieku, o społecznościach innych krajów na świecie ma dwa oblicza „prawdy”…Tej widzianej w blasku słońca i z mrocznego cienia.

Czy autorzy wspominanego na wstępie filmu o losach pięciu przyjaciół w czasie trwającej II wojnie światowej mieli pisane prawo zakazu tak ów film nakręcić i w takiej fabule. Na to pytanie każdy odpowie sobie sam. Przez dziesiątki wieków zakazywano ludzkiej jednostce samodzielnego myślenia i nakazywano jak ma żyć i co robić?! A gdyby przestrzegano wszystkich zakazów to medycyna, technika i wszechobecna wiedza o człowieku i świecie… byłaby na poziomie okresu łupanego kamienia.

Ale póki co, to nie ma nakazu wyznawania jedynej i słusznej wiary. Każdy z nas wierzy w to co chce wierzyć, ale powinien to robić z poszanowaniem drugiego człowieka. 

Z poważaniem:
„Szerszeń”