NAUCZYCIELE WCIĄŻ PROTESTUJĄ (list)

W związku z ukazaniem się w „Rolandzie” nr 2/174 br. kolejnego listu śp. Janiny Wyszyńskiej grupa byłych nauczycieli i absolwentów miejscowego Liceum Ogólnokształcącego podtrzymuje nadal swój protest przeciwko publikowaniu w/w listów.

Protest ten wyraziliśmy po raz pierwszy w grudniu 2008 roku i w styczniu 2009 r. (Roland nr 12/160 i nr 1/161 z 2009 r.). Argumenty zawarte w skierowanych wówczas do Was oświadczeniach w naszych pismach uznajemy za nadal aktualne i nie chcemy ich powtarzać po raz drugi. Natomiast po przeczytaniu komentarza, jakim Państwo opatrzyliście zamieszczony ostatnio list śp. J. Wyszyńskiej nasunęło nam się przypuszczenie, że może wszystkie instancje partyjne i ograny bezpieczeństwa, do których zwracała się w/w, zdawały sobie sprawę z Jej kondycji psychicznej i umysłowej i dlatego nie reagowały na informacje, jakie przekazywała im Ona w swoich donosach.

Równocześnie jesteśmy ciekawi odpowiedzi na pytanie: komu i czemu ma służyć upublicznianie tego typu listów prywatnych (prywatnych komentarzu red. Użyto słowa „bełkot”) osób już dawno nie żyjących o osobach, których od lat nie ma między nami i które same bronić się nie mogą ani wyjaśnić niczego nie mogą. Liczymy, że na nasze stanowisko w tej sprawie, podobnie jak poprzednio, znajdzie swe miejsce na łamach państwa pisma.

Z upoważnienia członków grupy protestującej

mgr Anna Cetera

OD REDAKCJI:

Rzadko komentujemy listy naszych Czytelników. W tym przypadku mamy konkretnie sformułowane upoważnienie, aby poczynić wyjątek od przyjętej reguły. Tak więc odpowiadając na Pani pytanie zadane, jak rozumiem, w imieniu grupy byłych nauczycieli i absolwentów średzkiego LO: „komu i czemu służyć ma publikacja listów Janiny Wyszyńskiej” pragnę wyjaśnić, że listy te zachowały się w zbiorach archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu. Zostały nam przekazane przez doktora Tomasza Balbusa, pełniącego funkcję Naczelnika Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów. Po ich lekturze, a następnie rozmowie z dr T. Balbusem, uznaliśmy wspólnie, że dokumentują one istotne stosunki miejscowej elity partyjnej i środowiska nauczycielskiego i stanowią ewenement tak ścisłej, a zarazem dobrowolnej współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa.

Szanowna Pani, Szanowni Nauczyciele. Jest to już trzeci list protestacyjny w tej sprawie. Wnioskując z przeciwieństwa, również i ja zadam Państwu pytanie: Czy obawiacie się Państwo, że w listach tych możecie przeczytać cokolwiek na swój temat? Czy znaleźć informacje wybitnie niewygodne, bądź niepoprawne obecnie politycznie?

Co do przypuszczenia, jakoby „wszystkie instancje partyjne i organy bezpieczeństwa, do których zwracała się w/w zdawały sobie sprawę z Jej kondycji psychicznej” należy zauważyć, że listy te nie trafiały do kosza, lecz były skrupulatnie gromadzone. W jakim więc celu? gdyż chyba nie na potrzeby instytutu psychiatrii. A pisząc poważnie trafiały na biurko sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu, który miał bezpośrednie informacje, przekazywane niemal codziennie na temat swoich towarzyszy z powiatu i średzkiej gminy.

Oczywiście zdajemy sobie sprawę z tego, że nie opisują one obiektywnej rzeczywistości, ale taka jest właściwość listów, że są one subiektywne. Jednak ktoś, dla kogo ideologia komunistyczna była religią życia, miał bardzo mocną motywację, aby informować na temat wszelkich patologii partyjnego środowiska lokalnego.

Ponadto listów pisanych do ważnej instytucji państwowej nie można traktować jako „prywatne”. Czy skarga na kierownika GS, opisana w liście do prezydium spółdzielni, to także prywatny list? A przecież zachował się on w Archiwum Państwowym, a jego autor nie był traktowany w żaden sposób jako osoba intelektualnie niesprawna. Co do niemożności obrony przez osoby wymienione w listach, redakcja postanowiła nie publikować danych personalnych. Ograniczyliśmy się do inicjałów.

Na koniec oświadczamy, że nie zaprzestaniemy publikacji listów Janiny Wyszyńskiej. Dalsze skargi i protesty pozostaną zatem bezprzedmiotowe.

Patrycjusz Medyński

redaktor naczelny