Olimpijczycy ze Środy Śląskiej

Jako, że dzisiaj w dalekim Pekinie rozpoczęły się Igrzyska Olimpijskie, odbywające się w tym roku pod hasłem: “Jeden świat, jedno marzenie”, chcielibyśmy przybliżyć znanych na świecie, urodzonych w Środzie Śląskiej olimpijczyków.

Pierwszym znanym, średzkim olimpijczykiem jest Leszek Kosedowski, brązowy medalista w boksie na Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu w 1976 roku.

Leszek Kosedowski urodził się 25 maja 1954 roku w Środzie Śląskiej.

Zawodnik Ludowego Zrzeszenia Sportowego w Wieżycy, Klubu Sportowego Wisła w Tczewie, Klubu Sportowego Stoczniowiec w Gdańsku, Klubu Sportowego SV 1923 Stockstadt w Niemczech. Absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku-Oliwie. Nauczyciel wychowania fizycznego.

W Igrzyskach Olimpijskich startował raz, w 1976 roku zajął trzecie miejsce w wadze piórkowej do 57 kg. w boksie. Mistrzem Polski był cztery razy, w: 1974 roku, 1977, 1978, 1980 roku.

Leszek ma także brata, Krzysztofa, utalentowanego boksera, który na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie w 1980 roku zajął trzecie miejsce w wadze piórkowiej do 57 kg. powtarzając sukces swojego brata.

Został nauczycielem wychowania fizycznego. Żona, Ewa urodziła mu dwoje dzieci – Ewę i Sebastiana. Marzył o tym, by zostać dziennikarzem. Wyjechał jednak za chlebem do Niemiec, gdzie mieszka do dziś.

Kolejnym, może mniej znanym, ale jakże zasłużonym zawodnikiem, pochodzącym ze Środy Śląskiej jest Janusz Bobik, srebrny medalista w jeździectwie na koniu Szampan na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie w roku 1980 – w konkursie skoków o Puchar Narodów.

Janusz Bobik urodził się 17 grudnia 1955 roku w Środzie Śląskiej.

Zawodnik Ludowego Klubu Sportowego Dragon w Nowielicach (gmina Trzebiatów, powiat Gryfice), w dawnym województwie szczecińskim. Absolwent Akademii Rolniczej w Szczecinie. Hodowca koni i trener jeździectwa.

W Igrzyskach Olimpijskich startował raz, co miało miejsce w Moskwie w roku 1980 roku. W 1976 roku Janusz Bobik został srebrnym medalistą w skokach na koniu Zygzak. Rok później zdobył srebrny medal w Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego na koniu Tropik. W 1978 roku zdobył srebro w skokach na koniu Szampan.

W ilustrowanej encyklopedii „Polscy Medaliści i Paraolimpijscy” czytamy, że po studiach, jako zootechnik Janusz Bobik kierował hodowlą koni, a jednocześnie był zawodnikiem i trenerem. To było w Nowielicach, gdzie doszedł do stanowiska prezesa zarządu stadniny, która dała krajowi tak znakomite konie jak Gryf Pomorski, które były dobre w każdej konkurencji sportu jeździeckiego, a najlepsze w skokach przez przeszkody.

Swoją wiedzę zdobywał w Niemczech i w Anglii. Przejechał 22 Puchary Narodów.

Zamiłowanie do koni Janusz wziął od swojego ojca, Kazimierza, który ukończywszy Wyższą szkołę Rolniczą pracował na stadninie koni w Chwalimierzu koło Środy Śl.. Były w niej konie zimnokrwiste, Ardeny. „Po stażu hodowlanym w Stanach Zjednoczonych trafił do stadniny koni w Nowielicach koło Trzebiatowa, gdzie hodowano konie zimnokrwiste – Fiordy. Janusz jako jeździec nie chciał ujeżdżać koni zimnokrwistych, ale uznał, że należy dążyć do odtworzenia koni hodowlanych hanowerskich, mających w sobie krew gorącą, przydatną w sporcie. Nie było to łatwe. Polska kawaleryjska, ułańska, jeździecka, była bez przerwy tępiona przez takich rolników i hodowców jak I Sekretarz KC PZPR, Władysław Gomułka”. Gomułka uważał, że konie sportowe to darmozjady.

Przy okazji rozpoczynających się Igrzysk Olimpijskich, warto wspomnieć o naszych olimpijskich średzianinach.

(WK PM)

W materiale wykorzystano publikację – „Od Paryża 1924 do Sydney 2000 – Polscy Medaliści i Paraolimpijscy, Encyklopedia Ilustrowana” Wydawca: Polski Związek Sportu Niepełnosprawnych START. Seria limitowana, 100 egzemplarzy w Polsce. Wykorzystaliśmy egzemplarz 25. Redakcja dziękuje Mariuszowi Kozakowi za udostępnienie publikacji  z własnych zbiorów.