PIOTR REJDA: "TAK POWSTAJE MOJA MUZYKA..." - (posłuchaj mp3)

Z Piotrem Rejdą, średzkim muzykiem i kompozytorem rozmawia Wiktor Kalita.

W.K.: Od kiedy zainteresował się pan muzyką...

P.R.: Oczywiście interesowałem się nią od dziecka. Pasję odziedziczyłem po ojcu, który przez wiele lat grywał na weselach. Uczył mnie także grania. Wcześniej kupił mi gitarę.

W.K.: A potem przyszedł czas na komponowanie muzyki?

P.R.: Muzykę komponuję już od długiego czasu. Kiedy miałem osiemnaście lat zacząłem układać muzykę do różnych tekstów, w tym wierszy. Najwięcej do poezji Adama Asnyka. Od czasu do czasu pisałem także swoje teksty. Uznałem jednak, że nie są one na tyle dobre, aby je pokazać. Na przełomie roku 2009/10 zacząłem jednak pisać teksty i komponować do nich muzykę.

W.K.: Jak wygląda taka praca?

P.R.: Pierwsze co robię to biorę gitarę i próbuję ułożyć melodię, która najbardziej będzie odpowiednia do tekstu i najbardziej oddawać jego klimat. Tak powstaje muzyka do tekstu, ale czasem jest też odwrotnie. Miałem już jakąś melodię, która mi się podobała i na jej podstawie układałem tekst. Przy realizacji nagrania korzystam z wielościeżkowego rejestratora dźwięku. Nagrywam zatem każdą ścieżkę po kolei. Do gitary dobieram podkład perkusyjny. Słysząc już muzykę w słuchawkach zgrywam wokal i dobieram do tego jeszcze inne instrumenty.

W.K.: Nam przedstawił pan trzynaście swoich utworów, ale jest ich oczywiście więcej?

P.R.: Przez ten czas nazbierało się trochę. Nagrałem w warunkach "domowych" trzy płyty. Ta z prezentowanymi utworami jest z kolei trzecią i to właśnie z niej jestem najbardziej zadowolony.

W.K.: A próbował pan szerzej promować te utwory?

P.R.: Póki co gazeta „Roland” jest pierwsza, tak samo jej czytelnicy. Do tej pory moją twórczość znali tylko znajomi.

W.K.: Czym się pan kieruje, pisząc słowa? Czy musi towarzyszyć temu jakaś twórcza wena?

P.R.: Pisanie przychodzi mi dosyć łatwo. Każdy tekst napisany jest pod wpływem impulsu, czy chwili. Także pod wpływem czegoś, co mnie poruszyło. Są one także wynikiem długich przemyśleń.

W.K.: A jak kwalifikowałby pan swoje utwory. Są to teksty filozoficzne?

P.R.: Raczej tak, są to tematy życiowe. Niektórzy określili je jako teksty smutne, z czym do końca się nie zgadzam. Uważam się bardziej za realistę, niż pesymistę. W tekstach tych jest też trochę ironii. Generalnie w utworach tych pragnę przekazać siebie i swój pogląd na życie. Natomiast, jeżeli ktoś wyciągnie z tego jakiś wniosek, to bardzo dobrze. Jednak nie staram się poprzez swoje teksty uczyć innych. Ja tylko mówię, co myślę na temat świata i na temat życia.

W.K.: Wcześniej nie grał pan z muzykami. Czy chciałby pan skompletować zespół?

P.R.: Oczywiście, że tak. Tym bardziej, że do muzyki, którą nagrywam wskazane jest wykorzystanie wielu instrumentów. Nie jest to poezja śpiewana. Nigdy też wcześniej nie występowałem na scenie. Jeśli chodzi o skompletowanie zespołu to ważną sprawą byłoby, aby jego członkowie byli odpowiednio dobrani. Tutaj najważniejsza jest współpraca. Szukamy do zespołu basisty, perkusisty i kogoś grającego na instrumentach klawiszowych.

W.K.: Dziękuję za rozmowę i życzę spełniania planów i oczekiwań.