Pozdrowienia z Maroka

- Wczoraj spędziliśmy dzień w Marrakeszu. Jest tam wielki plac handlowy. Każdy chce zarobić kasę, nawet za pogłaskanie małpki:). Byliśmy także na targu w Agadirze i targowaliśmy się o dwie pary butów. Najprawdopodobniej przepłaciliśmy, ale trudno – pierwsze koty za płoty...

Poza tym opalamy się na hotelowym basenie, bo plaża jest „w remoncie”. Ale i tak jest lepiej niż w Anglii, bo nie leje codziennie, no i nie trzeba wstawać rano do pracy.

Pozdrowienia dla średzian i czytelników ROLANDA
Kamil Kalita, średzianin
(czasowo mieszkający i pracujący w Anglii:)

No cóż. Żyć nie umierać! Ciężko zarobione pieniądze „na wygnaniu” Polacy wydają w różny sposób. Także, aby zwiedzać świat!

Tym, którzy chcą spędzić urlop w jakimś egzotycznym kraju, a są niezdecydowani, polecamy Maroko.

Maroko, Królestwo Maroka – państwo położone w północno-zachodniej Afryce nad Oceanem Atlantyckim i Morzem Śródziemnym. Graniczy z Algierią (na wschodzie), Saharą Zachodnią (na południu) i hiszpańskimi enklawami w Afryce: Ceutą i Mellilą (na północy). Należy do państw Maghrebu.

Marrakesz - miasto w południowym Maroku, ok. 2,5 mln mieszkańców. Jest czwartym co do wielkości miastem Maroka i uchodzi za stolicę południowej części kraju. Leży u podnóża Atlasu Wysokiego, na wysokości 465 m. n. p. m.

Wspomniany plac w Marrakeszu, "uwieczniony" na widokówce...

Ważniejsze zabytki.

Meczet i medresa Alego ibn Jusufa - największy z meczetów w obrębie medyny Marrakeszu i zarazem najstarsza ze wszystkich zachowanych budowli tego typu w tym mieście. Został wzniesiony w II poł. XII w. dzięki mecenatowi sułtana almorawidzkiego, którego imię nosi. W XIX w. przebudowano go w stylu merynidzkim. Pierwotnie gmach był niemal dwa razy większy niżobecnie. Podczas walk pomiędzy Almohadami i Almorawidami doznał poważnych uszkodzeń. Później został odrestaurowany przez Almohadów, a następnie przez Saadytów. Meczet jest zamknięty dla niemuzułmanów.
Bezpośrednio przy meczecie Alego ibn Jusufa wznosi się medresa o tej samej nazwie – piękny, emanujący spokojem i modlitewnym skupieniem budynek zdobiony sztukateriami. Jest to największa szkoła teologiczna w Maghrebie, zbudowana przez Saadytów w 1565 r. (odnowiona w znacznym stopniu w latach 60. XX w.). Aby tu dotrzeć, kierując się na wschód od kubby Ba’adijjin, trzeba przejść w lewo, dookoła murów meczetu, aż do wejścia do medresy po prawej stronie.

Meczet Kutubijja jest największym meczetem w Marrakeszu w Maroku. Minaret był ukończony pod panowaniem kalifa Jakuba al-Mansura (1184-1199).
Nazwa pochodzi od arabskiego al-Kutubijjin (bibliotekarz), odkąd sprzedawcy rękopisów zaczęli ustawiać koło niego swoje stragany. Wieża ma wysokość 69 m i długość boczną 12,8 m. Wnętrze tworzy sześć sal jedna nad drugą; dookoła nich jest poprowadzona rampa, którą muezzin dochodzi na balkon. Meczet jest zbudowany w tradycyjnym arabskim stylu - wieża jest ozdobiona czterema kulami z miedzi, które, według legendy, były tylko trzy, pierwotnie zrobione z czystego złota. Czwartą kulę podarowała żona kalifa Mansura, która jako zadośćuczynienie za jej niepowodzenia kazała przetopić swoją złotą biżuterię w czwartą kulę. Wieża służyła jako wzór dla budowniczych Giraldy w Sewilli.

Grobowce Saadytów - nekropolia w Marrakeszu, składająca się z dwóch mauzoleów, dziedzińca i ogrodów, pierwotnie przeznaczona dla władców z dynastii marynidzkiej.
Bogato zdobione grobowce dzisiaj to miejsce spoczynku książąt z dynastii Saadytów i znakomity przykład architektury arabskiej. Najstarszy zachowany grób cmentarzyska datowany jest na rok 1557.
Większość budowli powstała (lub została przebudowana) na polecenia sułtana Ahmada I al-Mansura (Zwycięzcy) w XVI wieku. Jego domniemane miejsce pochówku, w pokrytej płaskorzeźbami i mozaikami sali o 12 kolumnach stanowi największą atrakcję nekropolii.
Grobowce zostały w XVII wieku zamurowane przez Mulaja Ismaila. Ukryte przez blisko dwieście lat za wysokim murem niszczały aż do ponownego odkrycia przez Francuzów podczas przelotu samolotem nad miastem.

Dżamaa al-Fina, także: Dżemaa el-Fna - największy plac w marakeskiej medynie, a zarazem największa atrakcja turystyczna miasta. Od 2001 roku wpisany wraz całym zabytkowym centrum Marrakeszu na listę światowego dzidzictwa UNESCO.
Nie wiadomo dokładnie, jak powstał. Także pochodzenie nazwy nie jest znane, uważa się, że oznacza ona „plac bez meczetu” lub „zgromadzenie umarłych”, które nawiązywać ma do targów niewolników i egzekucji, jakie odbywały się tutaj aż do XIX wieku.
Na placu co wieczór odbywa się wielki targ ze straganami restauracyjnymi. Wokół nich gromadzą się kuglarze, berberyjscy opowiadacze legend i historii, bębniarze, muzycy gnawa, zaklinacze węży, samozwańczy uzdrawiacze i dentyści.
Występy trwają zwykle do północy i cieszą olbrzymią popularnością wśród turystów.
Dżamaa Al-Fina stał się popularny poza granicami kraju dzięki ruchowi hippisowskiemu; jego członkowie licznie ściągali do Maroka w latach siedemdziesiątych wabieni ogólnodostępnym kifem - tutejszą marihuaną oraz w poszukiwaniu egzotycznych wrażeń.

A także Ogrody Agdal i mury obronne i liczne bramy (m. in. Bab al-Dżadid, Bab Dukkala, Bab ar-Raha)

Agadir – miasto w południowym Maroku, port nad Oceanem Atlantyckim, ośrodek administracyjny prowincji Agadir, blisko 680 tysięcy mieszkańców. Miasto jest ośrodkiem przemysłu rybnego i cementowego. Międzynarodowy port lotniczy, 10 kilometrów piaszczystych plaż oraz średnio 300 słonecznych dni w roku sprawia, że jest to najpopularniejsza nadmorska miejscowość wypoczynkowa w Maroku.