SPOTKANIE Z AUTOREM KSIĄŻKI I FILMU O KS. TISCHNERZE

Dzisiaj o godz. 14.00 w Bibliotece Publicznej w Środzie Śląskiej z mieszkańcami spotka się Szymon J. Wróbel autor filmu i książki o księdzu Józefie Tischnerze.

"Jego oczami", to pierwszy niezależny projekt o ks. Tischnerze stworzony przez ludzi, którzy nigdy osobiście go nie poznali. Muzykę do filmu stworzył Marcin Wyrostek z zespołem Coloriage, a powstał on w 90% ze środków własnych. Film dokumentalny nie zawiera żadnych archiwalnych zdjęć, dlaczego często mówi się o nim że jest "nietypowym dokumentem".

Po powrocie z "3 Przeglądu Najnowszych Polskich Filmów" we Lwowie, Szymon rusza promować książkę, która wraz z filmem na DVD ukazała się 13 września 2014 r. (kinowa premiera filmu odbyła się 22 marca 2013 roku).

"Jego oczami" czyli to, co nie zostało dopowiedziane w najnowszym dokumencie o ks. Józefie Tischnerze" ta niezwykła książka dla każdego, to efekt prawie rocznej pracy pochodzącego z Żywiecczyzny Szymona J. Wróbla, któremu pomagała współautorka wielu książek, dziennikarka Joanna Podsadecka i Sylwia Pietyra. Nad wszystkim czuwał brat ks. Profesora, Pan Kazimierz Tischner. Książka wraz z filmem w wersji kinowej ukazała się w całej Polsce nakładem krakowskiego "Wydawnictwa M". Premiery, podobnie jak miało to miejsc w przypadku filmu odbyły się w 3 dni w 3 miastach. W Żywcu, Krakowie i Starym Sączu.

Różnorodna forma, dostępna dla każdego czytelnika. Szczere, przejmujące wywiady. Wciągająca historia i przygody młodych ludzi nieznających ks. Profesora Józefa Tischnera, którzy mimo wielu przeciwności postanowili nietypowym filmem (bez archiwalnych zdjęć) "Jego oczami" przybliżyć swoim rówieśnikom krajobraz 13 lat po jego śmierci. Rówieśnikom- choć na salach kinowych w całej Polsce nie brakowało również wzruszonych widzów doskonale pamiętających pierwsze kazania ks. Józefa Tischnera. A na deser nigdy niepublikowana rozmowa z ks. Profesorem z 1990 roku.

Po sukcesie niezależnego dokumentu "Jego oczami", który odbił się szerokim echem w mediach, czas na dokończenie historii znanej z dużego ekranu, jak również poznanie jej kulis! Ta książka to dokończone rozmowy z przyjaciółmi ks. Profesora. To również długa i szczera rozmowa z jego bratem, który stał się głównym bohaterem filmu, zyskując sympatię tysięcy widzów w Polsce, jak również za granicą. ">>Jego oczami<<, czyli to, co nie zostało dopowiedziane w najnowszym dokumencie o ks. Tischnerze", to także opis najciekawszych przygód z którymi młodzi twórcy spotkali się podczas ponad 150 pokazów filmu w Polsce i za granicą. Kulis pracy na planie filmowym.

Ta książka jest również o tym, że jak sie chce to się da... Przesłanie dla wielu młodych ludzi w całej Polsce, dla młodzieży z Rodziny Szkół Tischnerowskiej. Bez wielkich budżetów, kamer, nie znając osobiście głównego bohatera, można spojrzeć na jego historię, postawę i stworzyć film, który zyska sympatię widzów oraz uznanie krytyków.

W książce poza wartościami płynącymi z folkloru, widać również pozytywne wykorzystanie nowych mediów, których zalety od początku dostrzegał ks. Profesor Józef Tischner, mając świadomość, że nie do wszystkich można dotrzeć z kościelnej ambony. Jak powiedział autor w jednym z wywiadów "Jestem przekonany, że ks. Profesor Józef Tischner korzystałby dzisiaj z Facebooka".

Bezcenny dla tej książki jest również nigdy niepublikowany w całości wywiad z ks. Profesorem z 1990 roku, podarowany twórcom przez jednego z dziennikarzy Gazety Olsztyńskiej -Marka Barańskiego, który podczas pokazu filmu przypomniał sobie o jego istnieniu. Jakie znaczenia nabierają dzisiaj słowa wypowiedziane 24 lata temu przez ks. Profesora? To już Państwo muszą ocenić.

Więcej informacji codziennie na www.facebook.com/jegooczami

We wstępie do książki prof. nadzw. dr hab. Katarzyna Pokorna-Ignatowicz napisała:

"Czy można tęsknić za człowiekiem, którego się nie znało osobiście? Przygoda Szymona Wróbla z „odkrywaniem” na czym polegał fenomen ks. profesora Józefa Tischnera pokazuje, że można. Myślę też, że Szymon, jako przedstawiciel swojego pokolenia, nie jest w tej tęsknocie osamotniony, że do grona ludzi, którzy za ks. Józefem Tischnerem tęsknią, bo go znali, dołączą kolejni młodzi ludzie, którzy go dzięki tej książce poznają. Mam nadzieję, że dla wielu z nich drogą do „Tischnerowskiego świata” będzie film „Jego oczami”, a może – czego Autorowi życzę – i ta książka, gdyż, jak w filmie powiedział brat Księdza – Kazimierz Tichner, ziarno zostało zasiane….

Książka opowiada o księdzu profesorze Józefie Tischnerze, ale nie o jego naukowych dokonaniach, ale jako o człowieku: bracie, koledze, przyjacielu, wykładowcy filozofii, miłośniku góralszczyzny, publicyście „Tygodnika Powszechnego”, przewodniku duchowym górali i akademickiej młodzieży w Krakowie. Wspominają go osoby, dla których był bliską osobą, ważną częścią ich życia. Ks. prof. Tischner bez wątpienia był wybitnym naukowcem, teologiem i filozofem, którego twórczość naukowa stanowi piękną kartę w historii polskiej myśli filozoficznej, ale jego fenomen polegał na tym, że potrafił skomplikowaną materię filozoficzną i teologiczną przedstawiać w sposób zrozumiały, i dla studentów, i dla swoich sąsiadów górali, i dla widzów, bo i jego telewizyjne felietony cieszyły się dużą popularnością. Potrafił ciekawie i prostym językiem mówić o spawach ważnych, potrafił też słuchać i prowadzić dialog z osobami o odmiennych poglądach, każdym słowem i gestem okazując im zainteresowanie i szacunek, jak na człowieka dialogu przystało. Mówił o wolności, która jest „trudnym darem” i nie jest łatwo ani z niej odpowiedzialnie i dobrze korzystać, ani zaakceptować fakt, że wolność oznacza prawo wyboru oraz różnorodność i odmienność, również poglądów. Mówił o potrzebie zaufania do innych i życzliwości, „która rodzi życzliwość”, o różnych drogach dochodzenia do prawdy i prawie do szukania własnej drogi. Te tak proste, a jednocześnie tak niekiedy opornie przyjmowane prawdy, stanowiące wszak sedno nauczania Soboru Watykańskiego II, w interpretacji ks. Tischnera z jednej strony nabierały teologicznej głębi, a z drugiej stawały się proste i zrozumiałe. Dla wielu osób mojego pokolenia, które miały szczęście słuchać jego wykładów i kazań, był czołową postacią tzw. katolicyzmu otwartego, posoborowego, w którym dialog ze wszystkimi ludźmi dobrej woli i samoświadomość stanowią kluczowe wartości. W trudnych czasach transformacji ustrojowej i budowania demokracji wyjaśniał nam sens przemian, pomagał zrozumieć rzeczywistość i odnaleźć w niej miejsce dla najważniejszych wartości. W dodatku wszystkie te głoszone przez siebie poglądy, potwierdzał własnym życiem. Wspominające go w tej książce osoby zgodnie podkreślają jego niezwykłą łatwość nawiązywania dialogu, humor, jakim potrafił rozładować trudne sytuacje, a przede wszystkim otwartość na drugiego człowieka, serdeczność w kontaktach, łatwość budowania przyjacielskich relacji, a przede wszystkim serdeczność i życzliwość, która przyciągała do niego bardzo różnych ludzi, którzy czuli, że są dla niego ważni i to co mówią jest ważne. Myślę, że młodzi ludzie, którzy zrobili film „Jego oczami” i ci, którzy „odkrywają” w tej książce Tischnera, właśnie za takim przewodnikiem duchowym tęsknią i w pełni zgadzam się z ks. Adamem Bonieckiem, iż nie jest prawdą, że nie ma ludzi niezastąpionych, gdyż „Tischner jest niezastąpiony. Nie będzie drugiego Józka Tischnera. I to jest nieustanny ból. Tak bardzo teraz byłby potrzebny”.

Książkę tę polecam wszystkim, których interesuje postać i twórczość ks. prof. Józefa Tischnera. Dla tych nieco starszych, którzy znali go osobiście, uczestniczyli w jego wykładach czy słuchali jego kazań lub choćby tylko czytali jego teksty w „Tygodniku Powszechnym”, będzie to podróż sentymentalna w czasy młodości. Dla młodszych może stanie się początkiem wielkiej intelektualnej przygody, która pozwoli im odnaleźć własną drogę. Dla mnie osobiście przeczytanie tej książki stało się źródłem podwójnej satysfakcji, gdyż nie tylko mogłam odbyć własną podróż sentymentalną, ale przede wszystkim poczułam się bardzo dumna z mojego byłego studenta – Szymona Wróbla, który odnalazł własną drogę i tak dobrze sobie na niej radzi, wszak dla nauczyciela nie ma większej radości, niż patrzeć, jak uczeń tworzy dobre i ważne dzieła. Wielkie gratulacje Panie Szymonie. Również dzięki Panu ziarno kiełkuje!"