Moja Mamusia odeszła. Pozostał wielki żal i rozpacz...

Piszę ten list ku przestrodze dla innych i być może skruszy on sumienia niektórym pracownikom szpitala, głównie Pani ordynator. Jestem wierzącym i praktykującym katolikiem, moją Mamę niedawno do siebie zabrał Bóg, ale ponad dwa tygodnie cierpiała w średzkim szpitalu.

Moja rodzina w ciągu dnia często odwiedzała Mamusię w szpitalu. Ja po pracy, wieczorem, po godzinie 18.00. Żona zwróciła mi uwagę na odleżyny na plecach mojej Mamy. Tak wielkich w życiu nie widziałem! Poprosiłem więc pracowników szpitala o materac przciwodleżynowy. Powiedzieli, że takiego nie mają.

Ponieważ Pani ordynator, a jest nowa, bo Pani Misiewicz odeszła do szpitala w Legnicy, nie mogłem zastać w godzinach wieczornych, zwolniłem się z pracy i przedstawiłem jej problem. Przy okazji chciałem spytać o diagnozę na temat stanu zdrowia mojej Mamy i wtedy usłyszałem: „Gdzie do tej pory pan był? Dobry syn klepałby i smarował plecy matki”. Zapytałem, co robią pielęgniarki w tym szpitalu i czy Pani ordynator ma nad nimi jakąś kontrolę? Zaczęła mnie straszyć, że zaraz dzwoni na policję. Postanowiłem więc na korytarzu czekać na policję, ale się nie doczekałem.

Mając takie problemy ze szpitalem, za własne pieniądze chciałem kupić mamie ten materac. W sklepie medycznym na ulicy Mostowej sprzedawca powiedział mi, że nie muszę za własne pieniądze go kupować. Dał mi formularz, kazał wypełnić i jechać do Narodowego Funduszu Zdrowia we Wrocławiu. Pojechałem tam i co mi powiedzieli? Że, jak szpital nie ma takiego materaca, to powinni się tak opiekować pacjentem, żeby odleżyn na paznokieć nawet nie miał.

Właściwie już bezradny zadzwoniłem do kuzyna we Wrocławiu, ten z kolei skontaktował mnie z profesorem medycyny jednej z wrocławskiej kliniki .Po chwili z nim rozmowy przez telefon komórkowy  oddałem słuchawkę pielęgniarce, bo tak chciał profesor i co widzę? Pani pielęgniarka łapie za telefon analogowy i po paru minutach przynoszą materac dla mojej Mamy!

Bóg na ten świat mamę powołał i Bóg ją zabrał. Wierzę w to, ale dlaczego jak przychodzi nasza kolej, musimy dodatkowo cierpieć w szpitalu!!!

Czytelnik ze Środy Śląskiej
(imię i nazwisko do wiadomości Redakcji)