ŻYCZĘ ŚREDZKIM MUZEALNIKOM SPOKOJNYCH SNÓW (opinia mieszkańca)

Wielokroć przejeżdżałem lub przechodziłem przed cylindryczną, żelbetonową wrocławską budowlą (bunkier – schron) na placu Strzegomskim – obecnie muzeum. W latach sześćdziesiątych ub.w. można było zobaczyć koczujących cyganów wokół tego bunkra. Często palono ogień na wolnym powietrzu i gotowano strawę.

Wokół bunkra suszyła się na sznurkach uprana bielizna, w wieczorami przy ognisku tańczono i śpiewano rzewne melodie przy akompaniamencie skrzypiec, gitar i akordeonów. Romskie kobiety zajmowały się wróżeniem z kart.

W owych latach kończono sprzątać ostatnie kwartały wrocławskiego śródmieścia z powojennych gruzów. Wielu młodych historyków w swych publikacjach dotyczących miasta Wrocławia obciąża Rosjan za totalne zniszczenia mieszkaniowej substancji w czasie oblężenia miasta. W dużej mierze za ten stan rzeczy odpowiedzialny był Gauleiter Karl Henke. Wszak to z jego rozkazu wydzielone jednostki Wermachtu wyburzały całe kwartały Wrocławia, aby oczyścić przedpole przed nacierającymi Rosjanami. Ale tak po prawdzie, to nie o tym chciałem za wiele pisać…

W sobotnią noc otwartych muzeów byłem w samym środku tej militarnej budowli. Wszedłem nie korzystając z windy po betonowych schodach na sam szczyt (dachu) i spojrzałem z tej perspektywy na otaczającą mnie zabudowę wrocławskich ulic. W świetle ulicznych latarń jechały nieprzerwanym sznurem osobowe auta w różnych kierunkach.

Na dachu bunkra zaprojektowano współcześnie oszkloną kawiarenkę. W tę noc bardzo dużo zwiedzających siedziało przy stolikach racząc się piwem. Z mroku nocy mrugały światła wieżowca Sky Tower.

Nasyciwszy oczy widokiem tętniącego nocnym życiem Wrocławia, zacząłem zwiedzać eksponowane na niższych piętrach rysunki i malarstwo. Można tu zapoznać się z najnowszymi kierunkami w sztuce i panującej obecnie modzie.

W późniejszych godzinach zszedłem do podziemi wrocławskiego dworca kolejowego – obecnie (garaże). A na półpiętrze zapoznałem się z wystrojem Sali Cesarskiej, w której można podziwiać kasetowy sufit bogato zdobiony motywami roślinnymi.

Przechodząc przez wrocławski rynek ocierałem się o stoliki stojące na wolnym powietrzu, przy których siedzieli wrocławianie i turyści. Zewsząd słychać było głosy rozmów i głośny śmiech. Wrocławski Rynek w tę noc pulsował życiem, a kolorowe światła nocnych lokali rozświetlały granitową kostkę bruku. Trochę żal było opuszczać wrocławski rynek...

Dobrze po północy zatrzymałem się na średzkim rynku, gdzie panowała przerażająca cisza. Tylko uliczne latarnie świeciły mdłym poblaskiem światła. Regionalne muzeum było w tę noc zamknięte na skoble i kłódki. A co tam? Wrocław jest nie daleko…

W takie nocne otwarcie muzeów życzę średzkim muzealnikom na przyszły rok spokojnych snów. Może w czasie błogiego snu, przyśni się wam, że jesteście przewodnikami po awangardzie polskiej kultury.

Rzekomo brak było pieniędzy na jakąkolwiek imprezę (wystawę)? A jeśli bym zapytał: - Zabrakło bezinteresownej chęci, aby zorganizować cokolwiek co można nazwać kulturą?!

No tak. Za bezinteresowność nikt nie płaci honorariów...                                        

Z poważaniem
„Szerszeń”
(imię i nazwisko autora do wiadomości redakcji)

P.S. I jeszcze jedno. Dlaczego muzeum było zamknięte w ostatnią sobotę podczas Dni Środy Śl.? Przecież były to obchody ważnej i niepowtarzalnej rocznicy pobytu Napoleona Bonaparte w naszym mieście! Muzeum nad wejściem chwali się wystawą napoleońską...

Tu jaka będzie wymówka skoro muzeum jest zamykane tylko w poniedziałki? Liczę, że ktoś na łamach "Rolanda" to wytłumaczy!!!