Mocna drużyna liderująca w tabeli, nie tylko z kompletem punktów, ale i bez straconej bramki. Miny średzian przed meczem nie wskazywały na to co się wydarzy za chwilę na murawie, nie było paniki ale też nie było pewności siebie. Pokora, to chyba słowo podsumowujące rozgrzewkę. Uwagę zwracała pełna koncentracja i brak zbędnych dyskusji.

Pierwsze 15 minut, to bezskuteczne próby ataku drużyny gospodarzy i zaskakująco groźne kontry Polonii. Jedna z pięciu żółtych kartek jakie zaliczył Orzeł w tym meczu pada w 25 minucie, to był ten moment kiedy Wrocławska drużyna poczuła, czym pachnie ten mecz. Nie ma co ukrywać, wyszli na murawę w roli faworyta, a bramkarz Polonii nie miał nawet kontaktu z piłką. To musiało wzbudzić frustrację, która w piłce niszczy morale.

37 minuta i gol dla Polonii, strzelony przez Macieja Michalaka. Pierwsza połowa zakończyła  się bez większej dramaturgii. Za to druga… To nie był mecz z cyklu „w białych rękawiczkach spotkali się dystyngowani panowie”. To była wojna totalna, kiedy już wydawało się, że Orzeł rozwija skrzydła w natarciu, Polonia przejmowała piłkę i uderzała dynamiczną kontrą. Odbierali tym samy pewność przeciwnikowi, każda kolejna akcja Polonii była coraz szybsza i mocniejsza. Obrona?! Pawłowickie natarcia wyglądały jak poseł z reklamówką na białoruskiej granicy w starciu ze Strażą Graniczną. To się nie mogło udać. Największy problem defensywny Polonii, to zimne ręce bramkarza. Tu nikt nie odstawił nogi, faule często bezkompromisowe i groźnie wyglądające kwitowane kolejnymi żółtymi kartkami ani na moment nie ostudziły piłkarzy.

W 54 minucie Wrocławska drużyna zostaje osłabiona czerwonym kartonikiem. Czy to był przysłowiowy gwóźdź do trumny, w pewnym sensie tak, ale nie chciałbym zabrać laurek chłopcom ze Środy Śląskiej. Orzeł w 10 był nadal groźny, ale nie miał argumentów na dyspozycję naszej drużyny. Trener dorzucił od siebie trafione zmiany, świeża krew na skrzydłach rozłożyła przeciwnika i pozostał im już tylko chaos. Od strony sztabu mecz ten był wygrany jeszcze przed pierwszym gwizdkiem. To jak ustawił drużynę, umiejętnie wykorzystany potencja na skrzydłach, raz stopowany, innym razem rzucany do natarcia… Tak wiem, to nadal klasa okręgowa, ale to było genialne. Kolejno wrzucane bramki w końcówce drugiej połowy przypieczętowały losy tego spotkania.

Zdecydowanie najlepszy mecz w wykonaniu Polonii jaki oglądałem dotychczas.

Strzelali:

0:1 – 37’ min  Maciej Michalak

0:2 – 74’  Łukasz Skolimowski

0:3 – 87’ Dawid Łukasiewicz

0:4 - 90'+3 Dawid Łukasiewicz

Paweł Lipnicki / Fotorelacja