BARDZO CHCĄ WRÓCIĆ DO DOMU NA ŚWIĘTA!

Po pożarze, który miał miejsce kilka tygodni temu w Juszczynie, a o którym pisaliśmy w październiku, w domu u państwa Myszkowskich trwają intensywne prace wykończeniowe. Spaleniu uległ cały parter budynku, a zarzewiem pożaru było najprawdopodobniej zwarcie instalacji w jednym z gniazd elektrycznych w ścianie pokoju.

- Obecnie jeszcze mieszkamy u sołtysa, pana Darka Maciejewskiego, za co jesteśmy mu niezmiernie wdzięczni – mówi pan Marian Myszkowski, oprowadzając nas po remontowanym właśnie przez kolegów i przyjaciół mieszkaniu, które niemal doszczętnie uległo spaleniu, pozostały jedynie mury. – Dla mnie najważniejsze jest, że mieszkamy z całą rodziną w jednym miejscu. W tej chwili robimy wszystko, aby opłatkiem wigilijnym można było podzielić się tutaj, w naszym domu.

A do remontu nie pozostało już wiele. Należy pozacierać ściany i pomalować. Do wstawienia pozostały drzwi i podłogi. Należy wstawić parapety.

- Jesteśmy wraz z moją rodziną niezmiernie wdzięczni wielu ludziom dobrej woli, którzy postanowili nam pomóc – mówi gospodarz. – Tutaj dachu nad głową udzielił nam Darek Maciejewski. W Środzie Śl. pomagał nam przyjaciel naszej rodziny, Mietek Żmuda. Jesteśmy jemu i wszytkim innym, których nie sposób wyliczyć, niezmiernie wdzięczni.

Pan Marian nie jest dziś w stanie wymienić wszystkich, gdyż tak wiele osób włączyło się w pomoc. Nawet dzieci z Przedszkola przy ul. Strzeleckiej w Środzie Śląskiej. Nie tylko miejscowa ludność i sąsiedzi włączyli się w pomoc, ale także osoby zupełnie obce. Pomogli także uczniowie Gimnazjum Jana Pawła II w Środzie Śl., do którego uczęszcza córka pana Mariana, zakłady pracy w tym firma Westwood z Wrocławia na Żernikach sponsorując drzwi i okna. Pojawiła się nawet firma z Rzeszowa.

- Kiedy tylko dowiedziałem się o pożarze, przybyłem jako trzeci – wspomina sołtys Juszczyna, Dariusz Maciejewski. – Byłem pod wrażeniem, ile osób przybyło na ratunek i pomoc jeszcze w dniu pożaru. To, co oglądamy dzisiaj sprawia jeszcze większe wrażenie, gdyż w siedemdziesięciu procentach mieszkanie zostało wyremontowane. Jako sołtys chciałbym wyrazić szacunek dla wszystkich mieszkańców naszej miejscowości, ale nie tylko dla nich. Również dla mieszkańców okolicznych miejscowości, dla wszystkich, którzy okazali pomoc. Dziękujemy członkom rady sołeckiej. Chcemy wspierać ludzi w tego typu tragediach, nie tylko zresztą pożarach, ale i w innych przypadkach. Postanowiliśmy wspierać osoby, które cierpią na ciężkie choroby, a nie mają na leki czy rehabilitację. Takim ostatnim pomysłem jest zorganizowanie charytatywnego balu sylwestrowego dla naszej mieszkanki, którą czeka trudna chemioterapia. Potrzebne są na to pieniądze. Takie osoby z całego serca będziemy wspierać na wszelkie możliwe nam sposoby. Będziemy zabiegać o sponsorów, odwiedzając okoliczne firmy, nie tylko ze Środy Śl., ale i z Leśnicy czy Wrocławia. Po tej tragedii widać zaangażowanie ludzi. Jest to dobry początek, aby integrować społeczeństwo dla niesienia pomocy drugiemu człowiekowi. Żyjemy w takich czasach, że ludzie w potrzebie sami nie dadzą sobie rady. Potrzebują więc pomocy drugiego. Raz jeszcze w imieniu własnym i rady sołeckiej wsi Juszczyn dziękuję serdecznie wszystkim, którzy przyszli z pomocą dla państwa Myszkowskich. My także potrafimy się odwdzięczyć, kiedy (nie daj Boże) coś złego wydarzy się w innej miejscowości.

- Oczywiście zareagowały władze samorządowe. Pomógł nam Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Środzie Śl., bo potrzebowaliśmy wsparcia na wyposażenie mieszkania. Przecież wszystko spłonęło, a to co nie spłonęło nie nadaje się do niczego... – twierdzi p. Marian.

Słowa podziękowania do wszystkich ludzi dobrej woli kieruje także Pani Zofia  Myszkowska, która tak wspomina rodzinną tragedię:

-  Kiedy zobaczyłam przed domem straż pożarną i pogotowie zadałam sobie pytanie: czy moja młodsza córka poszła do szkoły? Z przerażenia zasłabłam, podano mi zastrzyk. Na szczęście potwierdziło się, że córka jest w szkole. Kiedy zobaczyłam zgliszcza mojego domu, świat się zawalił. Dorobek naszego całego życia, 29 lat, w jednym momencie spłonął. Zostaliśmy bez niczego. To wyglądało strasznie. Nie wiedziałam, jak się z tego podnieść? Dzięki pomocy wspaniałych ludzi, o której nawet nie śniłam, wydarzyło się coś nadzwyczajnego. Natychmiast, jeszcze w dniu pożaru pomogła nam młodzież ze wsi. Pomoc napływała z każdej strony. Pan Maciejewski zaproponował nam od razu lokal mieszkalny w jego gospodarstwie. Dziękuję mu i Mieczysławowi Żmudzie, przyjacielowi naszej rodziny, który już następnego dnia przywiózł nam żywność, pościel i wiele innych rzeczy. Dzięki niemu mogliśmy żyć w miarę normalnie. Malutkie dzieci ze żłobka i przedszkola w Środzie Śl., przy ul. Strzeleckiej, trzy, czteroletnie, nosiły w rączkach produkty żywnościowe. Dziewczynka zapytała nas, czy nie potrzeba nam ubrań. Łzy płynęły po policzku, kiedy powiedziałam jej, że moje dzieci są już duże. Chciałabym podziękować mojej synowej, która nas wspiera od początku codziennie, mieszkańcom wsi i młodzieży, która od razu zaangażowała się w porządki i przygotowanie do remontu, Przychodni „PULS”, od której pracowników otrzymałam pomoc. Także moim koleżankom ze szpitala, w którym pracuję, także pracodawcy moich synów pracujących w stolarni. Jej właściciel podarował nam okna, na które nie byłoby nas stać. Serdecznie dziękujemy wraz z mężem zarządowi i kierownictwu zakładowi „Hutmen” we Wrocławiu, w którym mój mąż pracuje. Wszystkim darczyńcom, którzy tutaj, na miejscu, nas wsparli – kołu gospodyń, kółku różańcowemu, księdzu proboszczowi, a także wszystkim innym – dziękuję z całego serca!

- Kiedy zobaczyłem zgliszcza, pojechałem do Andrzeja Wróbla (kolega Andrzej, mieszkaniec Środy Śl. pochodzi z Juszczyna – dop. PM). Na drugi dzień zorganizowaliśmy akcję pomocową – mówi Mieczysław Żmuda, przyjaciel rodziny. – Przeszedłem się po wszystkich sklepach i hurtowniach, opowiadając o sytuacji, jaka spotkała tę rodzinę. W następnym dniu, ku mojemu zaskoczeniu, każdy z właścicieli sklepów zaprosił mnie po odbiór żywności. To niesamowite. Pani dyrektor Zespołu Żłobkowo-Przedszkolnego zaprowadziła mnie do pani Ani Orzech, która opowiedziała o sytuacji państwa Myszkowskim dzieciom. Jakież było moje zaskoczenie, gdy na drugi dzień zobaczyłem panią Orzech z dziećmi na spacerze i Pani Ania powiedziała dzieciom, że to ja zbieram dary, wtedy zagadnęła do mnie mała dziewczynka, pytając czy potrzebne są małe ciuszki, których ona nie używa, bo już wyrosła… Mówię, że w rodzinie moich przyjaciół nie ma już tak małych dzieciątek. Łzy mi popłynęły. Pomogła pani dyrektor Przedszkola nr 3, która od siebie dała pościel i najpotrzebniejsze rzeczy. Byłem na naszym targu. Proszę uwierzyć, że żadne stoisko nie odmówiło pomocy. Tu dali ręcznik, tu skarpety, gdzie indziej jeszcze coś do codziennego użytku. Dziękuję tym wszystkim, którzy nie byli obojętni na tragedię, jaka spotkała tych ludzi.

Patryk Medyński

Wideo: Wiktor Kalita

Materiał realizowany był przez kilka dni przed świętami