Kierowniczka PCPR: Skazano mnie publicznie, poniżono i zastraszono!

(LIST DO REDAKCJI) - Skazano mnie publicznie, bez prawa do wyjaśnienia okoliczności sprawy. Publicznie mnie poniżono, zastraszono i zagrożono prokuraturą! Uznano mnie za przestępcę! A gdzie domniemanie niewinności?

A słynny już sms nie znajdował się w telefonie, jak pisze redakcja, należącym do Pani Sadowskiej, tylko w telefonie personalnie przypisanym Kierownikowi PCPR!

Odczytano na sesji Rady Powiatu w dniu 15 października list jednej z pracownic podległej Starostwu jednostki, bez zachowania jakichkolwiek procedur rozpatrywania tego typu spraw. Przewodniczący Rady nie przeprowadził i nie zlecił przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego. W sesjach rad powiatu biorę udział od 2001 roku i nigdy takie listy (niesprawdzone, co do których kompetencje rozstrzygającą sprawę ma Sąd Pracy) nie były czytane publicznie. Jest to jawny przejaw manipulacji politycznej i chęć poniżenia mnie w opinii publicznej oraz narażenie mnie na utratę zaufania potrzebnego dla stanowiska jakie pełnię.

Odnosząc się do wywodu Joanny Sadowskiej zawartego w piśmie do Radnych Powiatu Średzkiego należy podkreślić, że są to czyste spekulacje, stojące w sprzeczności z przedstawionymi i przeprowadzonymi w sądzie pracy dowodami.

Trudno ocenić działania Pani Sadowskiej w innych niż osobiste i mocno mijające się z prawdą kategoriach.

Telefon, o którym mowa w artykule był telefonem służbowym Kierownika Centrum i Pani Sadowska nie miała uprawnień do korzystania z tego telefonu, który przyznany został personalnie Pani Katarzynie Misiuna z limitem na rozmowy w wysokości 100 zł miesięcznie, jednocześnie podkreślając, iż kwoty opłat przewyższające ten limit będą potrącane z wynagrodzenia pracownika. Zatem nie jest możliwe korzystanie z telefonu, jak twierdzi Pani Sadowska w każdym czasie przez dowolną osobę. Telefon był służbowym telefonem tylko i wyłącznie kierownika Centrum. W piśmie procesowym do Sądu Pracy Pani Sadowska podkreśla, iż telefon otrzymała od Pani Katarzyny Rus - Trzaska. Pracownica za wydanie z depozytu osobistego telefonu Kierownika i nieprzestrzeganie dyscypliny służbowej została ukarana upomnieniem.

Korespondencja (w postaci sms) zapisana w pamięci telefonu nie była zatem dostępna dla jakiegokolwiek innego pracownika Centrum. Odczytanie jakiegokolwiek sms z tego telefonu kwalifikuje się jako naruszenie prywatności jego użytkownika, czyli naruszenie dóbr osobistych w rozumieniu art. 24 k.c. Udostępnienie natomiast jakikolwiek zapisanych komunikatów z tego telefonu osobom z poza pracowników PCPR zakwalifikować można jako rażące naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (tj. obowiązku z art. 100 § 2 pkt 4 k.p.). Ten temat został jednak zgrabnie przedstawiony jako działanie Pani Sadowskiej dla dobra PCPR. Należałoby jednak nazwać rzecz po imieniu tzn. telefon został wzięty samowolnie podczas urlopu wypoczynkowego Kierownika Centrum i wykorzystany do celów czysto prywatnych (z bilingu rozmów wynika jednoznacznie, że Pani Sadowska nie wykonała z tego telefonu ani jednej rozmowy służbowej, a jedynie prywatne łącznie z przesyłaniem plików zawierających prywatne zdjęcia). Celem takiego działania może być tylko i wyłącznie chęć ośmieszenia Kierownika jednostki i zaspokojenie własnych pobudek.

W normalnym świecie takie działanie jest określane jako niezgodne z jakąkolwiek etyką człowieka. Próby przedstawiania siebie w świetle pokrzywdzonej są daleko nie na miejscu.

Zresztą sms napisany został i wysłany ponad półtora roku temu, zaraz po objęciu stanowiska pracy przez Panią Katarzynę Misiuna i trudno dopatrzyć się logiki w twierdzeniu, iż wydarzenia sprzed kilkunastu miesięcy miały bezpośredni wpływ na działanie Zarządu w sprawie likwidacji stanowiska z-cy kierownika i zwolnienie Pani Sadowskiej.

Opisana przez nią treść wiadomości nie jest zgodna z prawdą!

Prawdziwa wiadomość dotyczy przede wszystkim niezadowolenia kierownika ze stanu placówek opiekuńczo – wychowawczych w powiecie tj. brak dokumentacji, nieporządek organizacyjny itp., a to właśnie za te sprawy odpowiedzialna była Pani Sadowska. Kierownik w sms do przełożonego wyraziła jedynie obawę o to, czy Pani Sadowska ma na pewno takie same lub choćby zbliżone do niej i starosty cele do osiągnięcia w latach następnych. W posiadaniu Kierownika PCPR jest do dziś notatka służbowa sporządzona na jej prośbę przez P. Sadowską z przeprowadzonej w dniu 8 maja 2007 r. (dzień wysłania omawianego sms-a) kontroli w placówce wsparcia dziennego w Malczycach i ogromnych brakach w dokumentacji i sposobie pracy placówki. Dołączając do tego protokół pokontrolny Urzędu Wojewódzkiego z początku 2007 r. wraz z kilkunastoma zaleceniami pokontrolnymi, wydaje się być naturalnym niezadowolenie Kierownika ze swojego zastępcy. Pani Sadowska dla własnych korzyści próbuje teraz ośmieszyć kierownika Centrum w sposób manipulacyjny i tendencyjny przedstawiając fakty.

Daleko idącą manipulacją jest także przedstawienie przez Panią Joannę Sadowską siebie jako osoby walczącej w sądzie pracy o sprawiedliwość tzn. chęć dalszej pracy w PCPR w Środzie Śląskiej. Otóż autorka listu do Radnych wystąpiła do Sądu tylko i wyłącznie o odszkodowanie w wysokości ponad 6 400 zł netto.

Odczytanie publiczne nie zbadanych przez żadną z upoważnionych do tego komisji rady powiatu (np. rewizyjną) subiektywnie przedstawionych informacji przygotowanych przez Joannę Sadowską, a także publiczne oskarżenie Katarzyny Misiuna o przestępstwo tj. wysłanie do własnego przełożonego opinii o pracowniku, stało się powodem do podjęcia przez nią kroków na drodze czysto formalno – prawnej tj złożenia doniesienia do prokuratury o naruszenie dóbr osobistych i próbę ośmieszenia bez posiadania przez Przewodniczącego Rady Powiatu Pana Zbigniewa Bilińskiego oraz Radnego Witolda Rutkowskiego konkretnych i zbadanych informacji – zgodnie z art. 212 Kodeksu Karnego. Nienaruszalność osobistą kierownik Centrum będzie także egzekwował na drodze postępowania cywilnego wobec Pani Joanny Sadowskiej”.

 Katarzyna Misiuna
Kierownik PCPR
w Środzie Śląskiej

Od Redakcji:

Pani Katarzyna Misiuna, podczas dzisiejszego spotkania w siedzibie PCPR, okazała nam szereg pism, m.in. z kontroli przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, którzy wykazali szereg nieprawidłowości w funkcjonowaniu placówki. Kontrola ta miała miejsce na początku roku 2007. Udostępniła nam także telefon, w pamięci którego zapisana została wiadomość (SMS) wysłana do starosty, Sebastiana Burdzego. Oto treść odczytanego przez nas SMS-a:

„Sebastian, ja i ty mamy wspólne cele do osiągnięcia. Przykro mi, ale do naszej paczki nie należy Asia Sadowska. Nie potrafi się pożegnać z przeszłością, nie dostrzega tego, że fatalny stan palcówek jest w dużej mierze również jej zasługą. Monika to jedno, a obowiązki to drugie. Obawiam się, że zmuszona będę szukać zastępcy nie związanego z PCPR za czasów Międzyrzeckiej :( ”.

Pani Katarzyna Misiuna sprostowała nieopatrznie zrozumianą przez radnego Rutkowskiego wypowiedź, twierdząc, iż słowo „paczka” znajduje uzasadnienie w tym, że zna Sebastiana i traktuje go jako kolegę szkolnego.

Patryk Medyński