Skomentuj
Zacznę od cytatu ze wstępu, który zapamiętałem z książki, studiując ją na użytek zrozumienia kondycji pewnego człowieka. Jej autor w przedmowie napisał: „Kończąc ten krótki rozdział posunę się do osobistego wyznania. Kiedy przed 45 laty rozpoczynałem specjalizację w psychiatrii, wszystko wydawało się jasne i zrozumiałe. Dokładnie wiedziałem, gdzie przebiega granica między zdrowiem a chorobą psychiczną.
Po tylu latach pracy nie byłbym dzisiaj w stanie określić, czy taka granica rzeczywiście istnieje”. – napisał w przedmowie do podręcznika psychiatrii prof. dr hab. nauk medycznych, Adam Bilikiewicz („Psychiatria, podręcznik dla studentów medycyny, wydanie III zmienione i uzupełnione, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009).
Fascynująca jest nasza psychika. Wszak nie tylko psychiatrów, a wcześniej jeszcze filozofów, później zaś psychologów, bo z tych to poglądów filozoficznych i doktryn wyrosła nam psychologia a później psychiatria (jej okres naukowy sięga XIX w.), fascynował umysł człowieka. Pasjonujące było poznanie granicy między chorobą psychiczną a geniuszem. Niejednokrotnie opisywano, także i w literaturze popularnej, a więc nie tylko ściśle naukowej, patobiogramy tak znanych w naszej kulturze ludzi jak: Machiavelli, Celinni, Goya, van Gogh, czy Mozart.
Truizmem jest pisać, że rozwój cywilizacji spowodował, abyśmy dostosowali się do jego osiągnięć bez jakichkolwiek strat w sferze odbioru postrzeganej rzeczywistości. Tak więc to, co jeszcze przed kilkunastu laty nas dziwiło, szokowało, dawało do zastanowienia, dziś może być wprzęgnięte w normę postępowania i przyjętego zwyczaju. Nie dziwi i nie szokuje. Nawet nie zastanawia, gdyż nad tym przechodzimy do porządku dziennego. Jednak nie każdy potrafi dokonać takiej adaptacji. Stare to dzieje, kiedy molestowałem psychicznie pewnego psychiatrę, aby wyjaśnił mi, gdzie przebiega owa granica, o której pisze profesor Bilikiewicz. Otrzymałem odpowiedź praktyczną, sprowadzoną do metodyki postępowania lekarza psychiatry. Sens odpowiedzi można by też sprowadzić do starego kawału: Jeśli kumpel powie ci, że jesteś głupi to daj mu w mordę. Ale jeśli to samo mówi ci drugi i trzeci, to idź do domu i się zastanów nad swoją kondycją. Jest więc tak, że norma zachowania przebiega w nas samych, rzec można kognitywnie, a więc proporcjonalnie do naszego poznania, wpierw siebie samego i jednocześnie otaczającego nas świata, mając przy tym na uwadze, że zza tego lustra patrzą na nas inni, kształtując (a czasem i nie kształtując) naszą postawę. To nie, jak chciał Karol Marks, że byt kształtuje naszą świadomość, ale jest odwrotnie, to świadomość kształtuje nasz byt. Na marginesie warto odnotować, że K. Marks czerpał z nauk swojego sąsiada zza miasta i imiennika, Karola Darwina, ten zaś był twórcą ewolucjonizmu, choć obu panów brodaczy filozoficznie dzieliła przepaść. Ale o tym następną kartką papieru…
Wracając do rzeczy, myślę, że nikt ze znających przedmiot nie sprzeciwiłby się formułowaniu tezy, że tyle jest psychologii i różnych ich teorii, ilu jest ludzi. Odległe jest mi szufladkowanie, kartotekowanie i wszelkiej maści diagnozy czynione do indywidualnej osobowości. Bliskie jest mi spojrzenie holistyczne czyli takie, które człowieka traktuje jako całość, nie poddając go jakiejkolwiek analizie i nie rozbierając na składniki pierwsze. W tym miejscu z uznaniem pochylę się nad teorią profesora filozofii, Andrzeja Zachariasza, teorią sprowadzającą się do ujmowania człowieka jako jestestwa dążącego do celu, lub inaczej to wyrażając, człowieka jako jestestwa poszukującego sensu swojego istnienia. A przecież każdy z nas czyni to niemal codziennie na użytek własny i zarazem bliźniego swego, bo człowiek jest z natury stworzeniem ukształtowanym społecznie.
Toteż nie będzie dziś wstydem pisać, bo wstydem być już nie może, o takich fenomenach jak schizofrenia. Ale i w tym jest problem, gdyż pada pytanie, czy taka choroba w ogóle istnieje? Możemy mówić o psychozach schizofrenicznych, dezintegracji psychicznej, dezadaptacji życiowej, niesprawności wymiany informacji. Możemy także uczynić z fenomenu schizofrenii równie swoistą schizę (z greckiego σχίζειν, schizein, "rozszczepić" i stgr. φρήν, φρεν-, phrēn, phren-, "umysł"), aby choć trochę przybliżyć się do zrozumienia owej psychozy.
Jeden z młodych mieszkańców Środy Śl. odważnie przedstawił mi trzy teksty swojego autorstwa. Pierwszy traktuje „o modzie męskiej, jej technikach i jej trendach”, drugi o „błahostkach w naszym domu, mieszkaniu, czyli drobne naprawy”, trzeci o turystyce i agroturystyce. Aby zobrazować tok myślenia osoby cierpiącej na tę przypadłość, a także uczynić zadość danemu słowu że tekst się ukaże, o co prosił mnie ów człowiek, na jego życzenie i swoją odpowiedzialność tekst publikuję. Jednak jednego, mimo woli tej osoby, nie zrobię. Nie podam godności autora i nie wymienię go z imienia i nazwiska, mając na względzie, że małomiasteczkowa społeczność nie dojrzała jeszcze do tolerancji wobec osób cierpiących psychicznie.
Moda męska – jej techniki i tajniki jej trendów!!!!
„Wyobraźmy sobie, że wstajemy rano, rozchylamy żaluzje, rolety na oknie – widać jak słońce pięknie świeci, jak promienie słoneczne rozświetlają urok naszego mieszkanka, jawią się nam faceci, mężczyźni, a jest ich kilku – ubrani, wystrojeni w płaszcze zimowe (zima), płaszcze męskie i kurtki męskie wiosenno-jesienne (wiosna, jesień), chyba kochają modę męską – sięgamy po czasopismo o modzie albo nabieramy rozpędu lgnąc do naszej szafy i myślimy sobie w co tu dzisiaj się ubrać, wystroić, albo: przypuśćmy – robimy wypad, wyjściówkę do sklepików odzieżowych, gdzieś na targowisko w Środzie Śląskiej, na wrocek do magnolii, arkadów, h-m, czy na Zielińskiego. Wchodząc do sklepiku czy na stoisko upatrujemy sobie jakiś płaszcz zimowy, płaszcz męski, kurtkę męską – jasnozieloną, ciemnozieloną, granatową, pomarańczową, a może beżową, czerwoną, a widząc ubranego manekina w płaszcz, kurtkę męską-ocieplaną, czy cienką próbujemy zapytać ekspedientkę lub ekspedienta, jaka jest cena – w końcu upatrujemy sobie tenże płaszcz zimowy, płaszcz męski, kurtkę męską – dokonujemy (co istotne) wyboru i kupna w zależności jaki mamy gust i styl!!!
No to czymże jest moda męska? Otóż, po pierwsze to identyfikowanie się zgodnie z własnym, indywidualnym gustem, stylem. Po drugie to „aplikowanie się” w „ciuchy męskie”. A trendy m.in. to życie, „siedzenie w modzie”, a jej tajniki to: nasza motywacja do kupna oraz działań marketingowo-biznesowych, to nasz odruch… bo zresztą musimy jakoś „wystroić się” do szkoły, na uczelnię, do „roboty” (pracy), kościoła itp.!!!
Przypuśćmy, że wchodzimy w „wehikuł czasu” , jest rok 2011 – przemieszczamy się x lat w tył do roku (lat) 1994, 1995 (a nawet do 1993) – na pewno wzruszamy się może do łez widząc nas młodych, obserwując miasto – Środę Śląską „brzydką”, nieciekawą. Lgniemy szybko do szafy (garderoby) – wyciągając i zakładając płaszcz, kurtkę, skórę!! Natychmiast po tym przenosimy się x lat w daleką przyszłość, czyli do roku 2021 (jeśli jest rok 2011) albo do roku 2031 (2032), (jeżeli jest rok 2021) – z pewnością wzruszamy się do łez widząc nasze miasto Środę Śląską dużą, dużo ładniejszą, wyposażoną, kompletniejszą, krótko przemienioną!!!! (a widząc nas troszeczkę starszych i mając ten ubiór z lat 90-tych wzbudzamy interpretację „ale ta moda męska, ale tenże płaszcz bądź kurtka płaszczowa, skóra zmieniła się w czasie (gwałtownie, wahadłowo) (a co najistotniejsze) – nie traci swojej olbrzymiej, wielkiej wartości!!!!
Na pewno uczeń szkoły liceum, technikum, student uniwerku, wykładowca na jakiejś uczelni, a może pracownik w firmie, w końcu pracodawca w firmie sygnalizuje koledze „ale kupiłeś (wytrzasnąłeś sobie) „ciuch”, płaszcz, kurtkę męską płaszczową, skórę kurtkę cienką i świetnie w niej wyglądasz (!!!!!!), przyzwyczajamy się do niego, a wyznawca jakiejś religii (kościoła), (np. katolik, ewangelik, baptysta, metodysta, adwentysta) ubierając, „strojąc się” do kościoła bądź obiektu sakralnego (sali konferencyjno-sakralnej) pragnie (o ile lubi) okazać (okazywać) takt, grzeczność, wiarę (w boga, w trójcę świętą, w bogów), pomodlić się, pomedytować wyciszyć się a także pokazać się zakładając płaszcz zimowy, kurtkę płaszczową, w końcu kurtkę męską wiosenno-jesienną!!!! (i niech tak trzyma bądź tak trzymać!!!!!).
Przyjmijmy hasło: ubieraj się zgodnie z własnym indywidualnym gustem, stylem, a płęta „tak, jak nas widzą, tak nas piszą” – będzie odzwierciedlać nasz stosunek stosunek naszą motywację co do zakupów, kupna: płaszcza zimowego, kurtki płaszczowej oraz płaszcza męskiego i kurtki męskiej (na zimę wiosnę i jesień) i naszą śmiałość a propo naszej osobistej prywatności i dyskretności!!!!
Miejmy gonitwę i gońmy za modą męską i jej trendami i jej technikami i tajnikami (ubierając się w płaszcze, kurtki…), bo moda męska nie zmienia się z roku na rok tylko w znacznej rozpiętości czasowej (czasu) (wraca, mija itd.), a zakładając i akceptując płęte „tak jak nas widzą, tak nas piszą” uzasadnilibyśmy, że osiągniemy sukces (prywatnie, zawodowo) np. udając się przystrzyc do salony fryzjerskiego np. maszynką, nożyczkami – będziemy kimś, będziemy ludźmi, powiedzie się nam, poszczęści się nam, odczujemy radość, satysfakcję – a płaszcze, kurtki męskie (płaszczowe też) pokochają nas – bo będziemy je zakładać!!!!!”.
Jestem pewien, że przy lekturze niektórym było wesoło, aliści powiadam, że tak jak rak zeżre nam płuca, reumatyzm pokrzywi członki, a szkorbut pozbawi uzębienia, takowo i z umysłową przypadłością człowieka musimy się zmagać. Dlatego choć spróbujcie zrozumieć tych, którzy są wśród was…
Patryk Medyński
