Skomentuj
Tradycja Świąt Bożego Narodzenia i ich uroczysta wigilijna oprawa, wzbudzają w ludziach optymizm. Oczywiście w ewangeliach nie ma dokładnej daty przyjścia na świat Jezusa Chrystusa.
Judea w tamtych czaszach była rzymską prowincją Syrii. Znamy Piłata z relacji przekazanych przez Flawiusza i za tym pośrednio wiemy, że sądził on niejakiego Chrystusa. Znamy go także bezpośrednio z ewangelii, m.in. św. Jana. Ów mądry i rozsądny funkcjonariusz Rzymu zasłynął nie tylko z umycia rąk przed żydowską hołotą, która domagała się dla Chrystusa kary śmierci (kary najdotkliwszej w owych czasach przez ukrzyżowanie) za to, że pono głosił, iż jest królem żydowskim.
Gdy swoją działalność prowadził Chrystus, Piłat zajął się skutecznie masakrą galilejskich pielgrzymów żydowskich, którzy nawiedzali niepotrzebnie Jerozolimę, burząc spokój i panujący rzymski ład. Za własne pieniądze konsularne (z ichniego MSZ-tu) oraz skromnej prokuratorskiej pensji zabił uzbrojonych Samarytan napastujących prowincję. Skończył marnie, bo popełnił samobójstwo. Takie to były czasy.
A kim był Jezus Chrystus? W przeciwieństwie do swojego ojca, do którego się wielokrotnie odnosił był zapewne człowiekiem nie z tych czasów, w których przyszło mu żyć. Z jednej strony sekciarstwo, Sanhedryn, wszechpanująca korupcja pośród żydowskich szamanów, a z drugiej strony barykady charyzmatyczny i odważny człowiek, przepojony humanitaryzmem, miłością i wybaczeniem. Człowiek, który głosił tak proste i zrozumiałe idee, że są one wzorem do naśladowania do chwili, kiedy to czytacie. Dziwię się, że katolicy czczą gipsowe figurki srającego w pieluchy berbecia, zamiast uznać ogromną rolę człowieka, który winien być dla nas wszystkim wzorem. Bo nim jest. Nadał kształt współczesnemu światu, nauczył żyć prosto, uczciwie i z przykładem dla innych. To właśnie kościoły, poprzez swoich tzw. „ojców” dopisali swoje idiotyczne, bo niezrozumiałe dogmaty wiary, które wypaczyły jego słowa.
Czym jest zatem „Boże Narodzenie”? Czy narodził się rzeczywisty bóg naszych powinności, człowieczeństwa i zrozumienia? Narodziło się przeciwieństwo swojego ojca, na wskroś wypaczonego i czerpiącego satysfakcję z sadyzmu i okrucieństwa. Bo o niejakim Jahwe piszę (nb. o katolickim bożku zwanym powszechnie „panem bogiem”). A o nim pisali przede mną chwalący jego zbrodnie prorocy. Od zabójstwa w tzw. „raju”, po sadyzm nad Hiobem, a wcześniej uciechą nad nieludzkim potraktowaniem Abrahama. To nie jest bóg miłości i wybaczenia, ale bóg wypaczony, mający skłonności patologiczne. Jehowa powinien leczyć się psychiatrycznie. Z własnego sadyzmu poświęcił syna, aby odpokutował za grzechy nas wszystkich. Wcześniej gnębił Hioba, szantażował Abrahama. Dał na uszy prorokom takie bzdury, z podziwu których po dziś wielcy teologowie nie mają szans jakiejkolwiek interpretacji.
Przeciwieństwem owego „stwórcy” jest za to „Chrystus” .
Był Joszua Bariosef synem cieśli , Józefa po polsku. Praktykował u niego, nauczył się zawodu ciesielskiego i stolarskiego. A jego ojciec, prowadząc działalność gospodarczą, płacił podatki dla Rzymu. Ten zaś zlecał mu drobne prace, na przykład ciesielską robotę w wykonaniu tepsylonów (T), na którym zdyscyplinowani żołnierze Armii Rzymskiej za poklaskiem żydowskiej hołoty powiesili ostatecznie Jezusa Chrystusa. Wciskanie kitu przez kler napalony na zyski wymaga od mojego Czytelnika sięgnięcia po te źródła historyczne, które do naszych czasów przetrwały i świadczą o człowieku silnym, mocnym, uczciwym, zdyscyplinowanym i wymagającym. Człowieku pożądanym i brakującym nam na co dzień, człowieku pokory i zrozumienia dla drugiego. Takiego Chrystusa chcę mieć w moim sercu. On się nie urodził. ON był zawsze w naszych sercach.
Patryk Medyński
