Skomentuj
Postanawiam bronić tych wszystkich, którzy w ostatnich wyborach zdobyli mandat społecznego zaufania. Nade wszystko z pieczołowitością przyglądać się będę tym radnym, którzy mają już za sobą nieskromne doświadczenie w pracy samorządowej.
Od nich to bowiem zależy jakość wykonywanej pracy i przekazanie (jak to mistrz przekazuje wiedzę czeladnikowi) doświadczenia młodszym stażem kolegom radnym.
Niestety, pomimo doświadczenia, zdarzają się tu i ówdzie błędy erystyczne. Oto wieloletni zastępca burmistrza w emocji otrzymania bukietu i prezentu z rąk wiceprzewodniczącego Rady Miejskiej, swojego wieloletniego kolegi, znanego mu jeszcze sprzed wielu lat swojej pracy w samorządzie, czego ukrywać, Wiesław, nie będę, podczas inauguracyjnej sesji VI kadencji Rady Miejskiej ją prawić o rzekomym – jego to słowa – „szczeblu władzy”, którym ma być samorząd powiatowy, a w którym objął on stanowisko wicestarosty, będąc oczywiście radnym i zdając się zarazem na doświadczenie zdobyte w gminie. „Sto lat” – śpiewali mu dostojni koledzy i zaproszeni goście, klaszcząc wedle uznania głośniej i piano dla konwenansu.
Jako, że treść mojego tekstu ubieram w formę felietonu, pominę dyplomację par excellence i wszelkie niedyskrecje, a zwrócę się słowami bezpośrednio: Otóż Mieczysławie, szczeble oglądałem onegdaj latem, wizytując ruiny byłej stacji w Bukówku i zachodząc na twoje podwórko. Tam na gumnie stoi drabina a w niej oczywiście są szczeble. Natomiast samorząd wojewódzki, powiatowy i gminny nie stanowią wobec siebie żadnej bezpośredniej zależności, różniąc się jedynie zakresem wykonywanych zadań z zakresu administracji publicznej – tej własnej, wynikającej bezpośrednio z ustawy o tych samorządach oraz tych zleconych samorządom przez państwo jako ich zadania. Poprawnie wszystkie trzy samorządy stanowią więc swoistą płaszczyznę, co też przed laty uświadamiała mi znana radczyni prawna. Ją też w tym miejscu pozdrawiam i dziękuję za naukę, która w las nie poszła.
Wiem przy tym, że zdarzają się i pewne absurdy, jak choćby dla przykładu wycięcie drzewa na terenie gminy rosnącego przy drodze powiatowej, czy odwrotnie – drzewa powiatowego na terenie należącym do gminy. Przy czym jeden samorząd wydaje w tej sprawie decyzję dla drugiego. Obecnie dobrze przyjęty, fachowo napisany komentarz do kodeksu postępowania administracyjnego autorstwa profesor Barbary Adamiak (Uniwersytet Wrocławski), czy prof. Grzegorza Borkowskiego (Uniwersytet Łódzki), prócz przedstawienia wszechstronnej wiedzy historycznego kształtowania się prawa administracyjnego w Polsce przed i powojennej niczego dla poprawy i ujednolicenia systemu administracyjnego nie wnoszą.
Ba, można popaść w rozterkę, czytając liczne orzecznictwo wojewódzkich i Naczelnego Sądu Administracyjnego, które w podobnej sprawie władne są wydawać sprzeczne orzeczenia (najlepsze przykłady to sprawy podatkowe). Ale o tym zanudzać nie będę, dodając na marginesie, że pani Barbara orzeka w Naczelnym Sądzie Administracyjnym, a wspomniany współautor jest sędzią NSA w stanie spoczynku, był i nadal jest cenionym pracownikiem naukowym w zakresie prawa i postępowania administracyjnego.
Wracając do rzeczy, znamiennym jest tutaj niezrozumiała dla obecnych (rzecz jasna nie dla wszystkich) podczas sesji użyta niechybnie i dowolnie nomenklatura, a boli przy słuchaniu mylnych terminów wymowne milczenie obecnych podczas sesji radców prawnych, którzy winni stosownie reagować i prostować w sposób prawidłowy i zgodnie ze sztuką tylko przez nich właściwie zinterpretowanych treści wypowiedzianych twierdzeń. Nie reagują. A później nam, dziennikarzom, relacjonującym obrady sesji zarzucają błędy w doborze nieodpowiadających prawdzie, źle zrozumianych słów i terminów.
Proszę przeto się nie dziwić, kiedy po kolejnej sesji gminnej czy powiatowej rady napiszę, że przybył na nią carski radca tytularny XII Stopnia, w dodatku horodniczy, który przypomni o tym, że kmiecia nasamprzód trza u drzwi wejściowych do wysokiego gabinetu za kudry wytargać, zdzielić następnie knutem przez grzbiet, a następnie przystąpić do rozpatrzenia sprawy nieboraka. Tego, rzecz jasna, niejasne orzecznictwo i prawo administracyjne nie dopuszcza, ale konia z rzędem temu, kto mi uwierzy, gdy opiszę owe zachowanie w podjętej i przegłosowanej przez radnych uchwale.
Prawnikom, komentatorom moich publikacji przypominam zaś, że felieton rządzi się swoimi prawami. Nigdy nie jest i nie będzie rzeczową glosą, esejem, komentarzem, opinią czy prawnym tekstem polemicznym traktującym o porządku prawnym. Bez względu na to, czy zechcę w nim podzielić, czy też i nie poglądy wielu wspaniałych akademików z tej światłej dziedziny, którą jest prawo administracyjne, potrzebne dla zrozumienia zastanej codziennej rzeczywistości takich maluczkich, do których i ja należę, swój skromny tekst ku wierze w zrozumienie intencji jego autora, serdecznie Czytelnikowi polecam.
Patryk Medyński
