środa, 10 sierpień 2022 17:41

Wszystko, czego nie pamiętamy

Od wielu lat nosiłem się z zamiarem opowiedzenia tej historii. O starym człowieku, który nie uciekł i nie został wypędzony przez armię sowiecką na zachód Vaterlandu.

Fot. ilustracyjne / pocztówka ze zbiorów Klubu Kolekcjonera w Środzie Śląskiej

W latach 50 i 60 ub. w. bywał w domu moich rodziców w średzkim Rynku pod nr 10. Przynosił mleko w kance emaliowanej dla naszej rodziny od rolnika, bo było bardziej wartościowe niż te z miejskiej mleczarni. Ojciec zapraszał go do kuchni, gdzie długo rozmawiali. Pił kawę - bardzo lubił ten aromatyczny napój. W tych czasach w wielu domach pito rano kawę, ale zbożową.

Ten stary człowiek był inwalidą zgarbionym w pół. Wyglądem przypominał dzwonnika z Notre-Dame, tak jak opisał go Wiktor Hugo. Był Niemcem. Mój ojciec i „Klein Michael”- (Klajn Michel), bo tak wszyscy do niego się zwracali, rozmawiali po niemiecku. Po 5-letnim pobycie w niemieckim obozie pracy Waffenfabrik - Dreetz, ojciec swobodnie rozmawiał w języku swoich niedawnych wrogów.

Wielokrotnie widziałem tego starego Niemca w Rynku koło stacji benzynowej CPN, która mieściła się kilkanaście metrów od pomnika Rolanda. Zgarbiony, w płaszczu przeciwdeszczowym w kolorze khaki, w za krótkich spodniach i półbutach wykonanych z obciętych gumowców przemierzał Rynek. Rozmawiał z eleganckimi ludźmi, którzy wysiedli z volkswagena, żeby kupić benzynę. To turyści z Niemiec zachodnich. Dłuższą chwilę stał ze swoimi rodakami tankującymi samochód. Zawsze mu coś dawali do ręki i pośpiesznie odjeżdżali. Nie wiem jak się naprawdę nazywał, ale wielu starszych średzian na pewno go pamięta. Ja tylko chciałem przypomnieć tego starego człowieka. Średzianina z Neumarkt.

Około 20 lat temu, a może i więcej, na Kajakach spotkałem panią Natalię Halisz, ukłoniłem się, a ona się zatrzymała i zwróciła się do mnie: - A ty, to kto jesteś? Odpowiedziałem: - Wojciech Kopacz, syn Władysława. - Ach tak. Władzia syn, Wojtuś. Ale wyrosłeś, pamiętam cię jako dziecko. Często bywałam u was. A ty chyba nie wiesz ile Niemcy, którzy mieszkali w Środzie Śląskiej, zaraz po II wojnie światowej zawdzięczają twojemu Ojcu. Dzięki niemu wiele małych dzieci dostawało chleb i mleko, a głód był zaraz po wojnie. I nie było żywności w 1945 roku. Pamiętaj.

Ja pamiętam, ale czy oni pamiętają…

P.S.

Tytuł tego tekstu zapożyczyłem z książki Christiane Hoffman - Alles Was Wir Nicht Erinnern. To Bestseller na niemieckim rynku wydawniczym. Niestety książki nie czytałem, ale kilkanaście recenzji z niemieckich gazet i owszem. I tak się zastanawiam. Czy to, czego oni - Niemcy nie pamiętają - My, Polacy wciąż nie możemy zapomnieć.

Woytek Kopacz

Subskrybuj nasz kanał
w aplikacji Google NEWS!
KLIKNIJ i zaznacz gwiazdkę.

Artykuły w kategorii:

"Tyle serca mego w Środzie Śląskiej…

Średzki wypiek z tradycją (ciekawostka…

Kadra 4 szwadronu V Brygady Wileńskiej AK rtm. Zygmunta Szendzielarza

Pamiętajcie o Nas - Lufa, Szpagat,…

Środa Śląska: "Ku wieczystej czci…

Determinacja Wiktora Kality i Woytka Kopacza oraz patriotyczna postawa ówczesnego burmistrza Bogusława Krasuckiego spowodowały, że 01.09.2009 r. w 70. rocznicę Wojny Obronnej 1939 r. i 20. rocznicę śmierci wielkiego średzianina, na ścianie średzkiego ratusza odsłonięta została tablica pamiątkowa poświęcona pułkownikowi pilotowi Janowi Hryniewiczowi.

Granatowa apaszka w białe grochy – 309…

Średzkie "świńskie brzuchy"

Subskrybuj - komentarze w tym temacie. Anuluj subskrypcję

Wczytywanie komentarza... Komentarz zostanie odświeżony po 00:00.

Ten komentarz nie został opublikowany.
W · 2 lat temu
Wiele teraz mówi się o tolerancji i ksenofobii A przecież w Środzie Śląskiej mieszkała Pani Fredzia która nosiła się po męsku. Co w latach 60 i 70 nie było normą ani nowo modą. Pamiętam jak kiedyś siedzieliśmy przy 0.5 l Żytniej i przegadaliśmy całe popołudnie. Może to opiszę.
- 8 Podoba mi się 3 Nie podoba mi się
- Ten komentarz nie został opublikowany.
  Sredzianka · 2 lat temu
  
  Proszę opisać! Interesujące! :)
  
  0 Podoba mi się 0 Nie podoba mi się
Ten komentarz nie został opublikowany.
Mirek · 2 lat temu
[quote= Jurek]Teraz Pani Zosia przydałaby się w Środzie Ślaskiej. Wielu celebrytów dostałoby łaską po głowie. Aż by im się te pioruny wyprostowały.
- 19 Podoba mi się 2 Nie podoba mi się
Ten komentarz nie został opublikowany.
Anna · 2 lat temu
Panie Wojtku, a czy słyszał Pan kiedyś o "Płaczącej Zośce"? Nie jestem pewna, czy dobrze zapamiętałam ten średzki pseudonim, ale była to kobieta bardzo smutna i chyba ktoś z jej rodziny zginął w Auschwitz. Będę wdzięczna za jakiekolwiek informacje o tej postaci. Pozdrawiam. :)
- 8 Podoba mi się 0 Nie podoba mi się
- Ten komentarz nie został opublikowany.
  Woytek · 2 lat temu
  
  Oczywiście .To Mama mojego kolegi. Mieszkaliśmy w Rynku. I nie Płaczącą Zośka. A Zosia. A Jerzy jest moim kolegą od 60 lat.
  
  6 Podoba mi się 1 Nie podoba mi się
- Ten komentarz nie został opublikowany.
  Woytek · 2 lat temu
  
  Pani Anno , ja nie jestem nauczycielem historii w średzkiej szkole, nie jestem pracownikiem Muzeum, nie jestem urzędnikiem z działu promocji. Ja tylko lubię Średzian i to miasto.
  
  7 Podoba mi się 0 Nie podoba mi się
  
  Ten komentarz nie został opublikowany.
  Karo · 2 lat temu
  
  Panie Wojtku, a czy ten pan ,o którym mowa w tekście ma swój nagrobek na naszym cmentarzu??
  
  4 Podoba mi się 0 Nie podoba mi się
  
  Ten komentarz nie został opublikowany.
  Woytek · 2 lat temu
  
  Dobre pytanie.Karo.....Wszystko, czego nie pamiętamy, a pamiętać powinniśmy.
  
  6 Podoba mi się 0 Nie podoba mi się
- Ten komentarz nie został opublikowany.
  Nie · 2 lat temu
  
  Szla zgarbiona wiek okolo 70 lat w rece laska i szeptala po cichu do przechodniow / Niech bedzie Pochwalony Jwzus Chrystus /i jezeli odpowiedzialas zgodnie z normami kosciola wszystko bylo OK .Ale jezeli nie ?A haj hitla to b ys powiedzial ! Trzeba bylo s*i*p*z*c bo laska dzielila rowno .
  
  5 Podoba mi się 0 Nie podoba mi się
  
  Ten komentarz nie został opublikowany.
  Jurek · 2 lat temu
  
  Teraz Pani Zosia przydałaby się w Środzie Ślaskiej. Wielu celebrytów dostałoby łaską po głowie. Aż by im się te pioruny wyprostowały.
  
  17 Podoba mi się 2 Nie podoba mi się
  
  Ten komentarz nie został opublikowany.
  Julia · 2 lat temu
  
  Do Nie. Możesz to napisać jeszcze raz. Ale tak żeby wszyscy zrozumieli. W komentarzu jakiś niedomówienia . Chaos. Proszę jeszcze raz i dokładnie.
  
  4 Podoba mi się 3 Nie podoba mi się
- Ten komentarz nie został opublikowany.
  Piotr · 2 lat temu
  
  Piotr Ja ją doskonale pamiętam, zawsze nosiła kija lub laskę i ganiała kogoś kto jej podpadł. O ile się nie mylę to ona miała nr. obozowy wytatuowany na ręce co by wynikało że to ona była w obozie.
  
  8 Podoba mi się 0 Nie podoba mi się
  
  Ten komentarz nie został opublikowany.
  Czesław · 2 lat temu
  
  Panie Piotrze. My tu gadu - gadu. O historii Średzian. A fachowcy z Muzeum i Starostwa mają to głęboko w poważaniu.
  
  6 Podoba mi się 1 Nie podoba mi się
  
  Ten komentarz nie został opublikowany.
  Anna · 2 lat temu
  
  Bardzo wszystkim dziękuję z odpowiedzi! Cieszę się, że wypowiedziało się tak wiele osób i że pamięć o charakterystycznych Sredzianach nie zginęła! Serdecznie Państwa pozdrawiam! :)
  
  2 Podoba mi się 0 Nie podoba mi się