Jak każdy mam zmartwienia, problemy, radości i plany na jutro. W tych warunkach ruszenie do zwykłej bójki jest dla mnie nawet nie do pomyślenia. Z tej perspektywy łatwo wdać się w dyskusję nad sensem powstania. Ale kiedy 74 lata temu rozpoczęto Powstanie Warszawskie, to przez te moje dwie godziny siedzenia w fotelu, Warszawiacy poczuli WOLNOŚĆ.

Niespełna 5 lat okupacji, niewyobrażalnego okrucieństwa i upodlenia nagle mogło się skończyć. Historia pokazała, że zryw budowany nawet największymi pobudkami nie prowadzi do sukcesu w wymiarze militarnym. Ale to dziś nie ma znaczenia, liczy się to co w duszy, bo wymiarze duchowym liczonym uderzeniami uwolnionego serca odnieśli sukces w każdym aspekcie.

Kolejny raz w Środzie Śląskiej grupa mieszkańców zorganizowała obchody rocznicy Powstania Warszawskiego. Chylę czoła przed nimi, mimo wysokiej temperatury znaleźli czas, aby uczcić heroizm Powstańców. To Ci ludzie uczą historii, bo to na nich z zachwytem patrzyły stojące na ulicach dzieci. I jest szansa, że te dzieci za 20 lat też będą pamiętały.

Nie było tam władz Powiatu, Miasta, nie było przedstawicieli Policji czy Szkoły. Ale byli Oni! Nie można mieć żalu do nieobecnych, za to warto podkreślić tych, którzy pamiętają. Mam nadzieję, że za rok obchody się powtórzą, a grupa uczestników się powiększy. Bo jesteśmy winni wdzięczność i pamięć idącym z pięściami na czołgi, to dzięki nim siedzę sobie w fotelu, dzięki nim jestem wolnym Polakiem.

(lp) fot. Wime