Po drodze była Albania z Serandą. Warto zdobywać – za kilka lat będzie to kurort turystyczny.  Kanałem Korynckim do Aten - Pireusu, potem na południe – Cyklady i uroczą Kretę. Targaliśmy buraki na Kos, Rodos i wielu niezapomnianych wysepek greckiego Dekodanezu. Dlaczego buraki – bo czasem płaciliśmy frycowe. Zmieniały się załogi, porty i kotwicowiska.

Na komunikatorach kilkunastu fajnych znajomych z różnych stron świata - Australii, Norwegii, Ukrainy, Rosji, Austrii, Italii etc. Czasem z załogą, czasem we dwoje, czasem sam. Bywało różnie. Raz lekko, innym razem ciężko i do du... Kotwica odmówiła pracy, winda kotwiczna przyłączyła się do strajku. Ale z czym do ludu. Co nas nie złamie – to uodporni. Po rosyjsku wersja jest bardziej przekonująca.

Ponownie z Korfu na Sycylię. Tylko z córką. Tam nasz coroczny rejs rodzinny z przyjaciółmi. Z Palermo do Sardynii. Piękna żegluga z wiatrem. Delfiny pozdrawiają z bliska. Stamtąd na Baleary. La Palma na Majorce. Setki mil za nami. Venator i załoga.

Nowa załoga z Jacem ciągną do Malagi. Postój kilkudniowy w niesamowitej marinie Benalmadena. Spotkanie z Tomkiem Cichockim na jego łódce. Osobista dedykacja Cichego na książce – zew oceanu to miła niespodzianka. We trójkę – Wiesiek – poprzedni właściciel jachtu, Jacek  Skagen i narrator ciągniemy jachtem na Gibraltar. Tam zakupy. Strefa wolnocłowa – wiadomo. Alkohol i papierosy w super cenie. Nie jaramy więc tylko rum Arehucas. Znajdujemy tani sklep i do oporu w plecaki. Będzie na długie wieczory na Atlantyku. Taka tanizna. Na granicy z Hiszpanią iluzja się kończy. Cło i VAT. Wolno przewieźć 1 litr na główkę. A my mamy 11 l. Jest alternatywa – wypić przed przejściem. Ale jak? Bez treningu! W końcu płacimy Hiszpanom te srebrniki. Tyle razy się udawało, a tu taki pech.

Nie chcemy więcej utrzymywać celników i niewdzięczników, więc podnosimy kotwicę i kurs na Ceutę. To taka enklawa w Afryce płn. należąca do Hiszpanii. Otacza ją kilkumetrowy płot, aby nasi ciemnoskórzy bracia nie robili zakupów alkoholu i płacili cło oraz VAT. Połowa mieszkańców to Marokańczycy lub Arabowie. Jest bezpiecznie i taniej, niż na kontynencie. Zakupy i jutro, w niedzielę, wiatr powinien pasować.

Ruszymy na Wyspy Kanaryjskie. Cel to Lanzarote. Prawie tydzień bez zasięgu. Oby. Opuszczamy Europę cicho. Bez pompy i pożegnań. Wrócimy tu najwcześniej za 3 lata...

Pozdrawiam Redakcję i Czytelników

kpt. Tadeusz Staniul